Οι μύγες είναι από τα έντομα που παρουσιάζουν μεγάλα επίπεδα όχλησης για τον άνθρωπο, αλλά παράλληλα αποτελούν και πολύ σημαντική πηγή κινδύνου για τη δημόσια υγεία. Η μύγα συχνάζει και τρέφεται σε κάθε είδος οργανική ουσία. Λόγω έλλειψης μασιτικών οργάνων, η μύγα ποτίζει με το σάλιο της την τροφή της και στη συνέχεια αφού αυτή διαλυθεί τη ρουφάει με την προβοσκίδα της. Συνηθίζει δε να συχνάζει σε περιττώματα και άλλες οργανικές ουσίες σε αποσύνθεση, μαζεύοντας με το τρίχωμα στο σώμα και τα πόδια της κάθε είδος μικροβίων, ενώ έχει και την τάση να εναποθέτει τα αυγά και τα περιττώματά της πάνω στις τροφές της. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τους μεγάλους ρυθμούς αναπαραγωγής της, καθιστούν τη μύγα ένα πολύ σοβαρό εχθρό της δημόσιας υγείας.
Προβλήματα από μύγες μπορεί να παρουσιαστούν σε σπίτια, καταστήματα τροφίμων, κτηνοτροφικές μονάδες και γενικότερα όπου υπάρχουν τρόφιμα και αποχωρήματα ανθρώπων και ζώων. Οι προφυλάξεις επομένως που πρέπει να παίρνουμε είναι η σωστή διαχείριση των τροφών και των απορριμμάτων (δεν αφήνουμε χαλασμένα τρόφιμα και σκουπίδια σε εσωτερικούς χώρους), η καθαριότητα και η αποτροπή πρόσβασης τους στο εσωτερικό του χώρου.
Η καταπολέμηση της μύγας γίνεται τόσο σε επίπεδο ακμαίου εντόμου, όσο και στα στάδια ανάπτυξης του. Η χρήση ψεκασμών γίνεται με την προσθήκη προνυμφοκτόνων και ειδικών προσελκυστικών και εφαρμόζεται σε σημεία που συχνάζουν οι μύγες όπως χώροι συγκέντρωσης απορριμμάτων, κασώματα πορτών και παραθύρων, στο έδαφος και στο κάτω μέρος των επίπλων. Για εξωτερικούς χώρους υπάρχουν ακόμα παγίδες με κόλλα ή προσελκυστικά και ηλεκτρικές εντομοπαγίδες. Ανάλογα με την περίσταση και το είδος του χώρου και της προσβολής, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούνται εγκεκριμένες μέθοδοι και σκευάσματα, τόσο για λόγους αποτελεσματικότητας, όσο και για λόγους υγείας.
Για εσωτερικούς χώρους και ειδικότερα για κουζίνες, αποθήκες και άλλους χώρους επεξεργασίας τροφίμων, όπου υπάρχει συνήθως το πρόβλημα με τις μύγες, η εγχώρια και ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι ιδιαίτερα αυστηρή σχετικά με τα μέσα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να απαλλαγούμε από αυτές. Τα καλά σφραγισμένα παράθυρα, οι
σίτες, τα κρόσσια στις πόρτες και οι αεροκουρτίνες είναι μέτρα που μπορούμε να πάρουμε για να θωρακίσουμε το χώρο μας. Άλλες μέθοδοι είναι η χρήση ψεκαστικών διαλυμάτων εντομοαπωθητικών, με σημαντικούς όμως περιορισμούς για τους χώρους που μπορούν να τοποθετηθούν και οι ηλεκτρικές εντομοπαγίδες σύλληψης με κόλλα. Οι παγίδες αυτές χρησιμοποιούν λάμπες ακτινοβολίας UV-A για την προσέλκυση μυγών και άλλων ιπτάμενων εντόμων, τα οποία εν συνεχεία κολλάνε πάνω στην ειδική, ατοξική, κόλλα της συσκευής, η οποία και αντικαθίσταται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η χρήση αυτών των εντομοπαγίδων είναι και η πιο ενδεδειγμένη, έχει ευρεία εφαρμογή σε διάφορους χώρους και είναι και η πιο οικονομική λύση μακροπρόθεσμα. Για το λόγο αυτό υπάρχει και μεγάλη ποικιλία μεγεθών και σχεδίων, έτσι ώστε να ταιριάζουν και αισθητικά με το χώρο που τοποθετούνται.